Ne demişler dayak buldun kaç, yemek buldun ye… Ben de bu sözü doğrularcasına her sene olduğu gibi bu sene de kuralı bozmayarak Gaziantebin kapısını çaldım. Dönüş günü herne kadar kötü bir sürpriz ile karşılaşmış olsam da ilk gün harika lezzetler peşinde koştum. Haydi gelin nerelere gitmişim bir göz atalım.
Öncelikle uçaktan iner inmez, hemen araç kiralayarak ver elini Birecik dedik. Neden mi Birecik?Efendim, sevgili Löplöpçüler Semih’in tavsiyesi üzerine Birecik. Birecik demek patlıcanlı kebaba balıklama atlamak demek, lezzetin doruklarına çıkmak demek. Birecik demek lokum kıvamında patlıcan demek. Kırdık direksiyonu Bireciğe, durduk Gülbaba Lokantasının önünde. Daha arabanın kapısını açar açmaz, buyrun efendim nidalarıyla, üst kata çıktık ve masamıza kurulduk. Bu arada alt kat tek gelenlere, üst kat ailelere ayrılmış.
Midemizi, bizle ilgilenen garsonumuz Ramazan’a emanet edip, başladık beklemeye.
Masamıza kebap öncesi bol isotlu, nar ekşili salatamız geldi. Aman salata salatadır der gibisiniz ama inanın belki açlıktan belki de tadından mıdır bilmem ama şeker tadında harika bir salatayla karşılıklı bakışmaktaydık. Tabi ki bu bakışma pek uzun sürmedi. Salatanın sosuna sıcak pideleri bandırıp, buz gibi hafif ayranı da üzerine katık yapıp içtik.
Bu girizgah sonrasında Gülbabanın assolistleri de masaya teşrif ettiler. Patlıcanlı kebap ve haşhaş kebap. Öncelik patlıcanlı kebaptan yana olsun. Ben hayatım da böyle güzeli lezzetli bir patlıcanlı kebap yemedim. Daha patlıcana çatalı değdirdiğim anda kabuğundan sıyrıldı. Hani etin yumuşaklığını ifade etmek için lokum gibi deriz ya, ha işte patlıcan da ultra lokum gibiydi. Patlıcanın yanına konulan biber ve domatesler iyice közlenmiş, sıcak sıcak servis edildi. Hani bazı mekanlar da ızgarada bir alt üst edip, közlenmiş gibi yalancıktan közlerler ya, burada harbi közlenmişti. Ayıptır söylemesi ilk önce köz biber ve köz domatesi bir güzel ince ince doğradım. Sonrasında köz patlıcanı da içine karıştırdım. Ve son olarakta bu karışımı bir güzel sıcak lavaşın içerisine dürüm yapıp, doğru mideye gönderdim ve kısa bir süre dünyayla olan iletişimimi kestim. Daha başka ne denir ki?Yapan ellere sağlık.
Gelelim haşhaş kebaba, bakmayın isminin haşhaş kebabı olduğuna, tabi ki de içinde haşhaş yok. Al biber, kıyma ve baharatlarla hazırlanan bu kebap, patlıcanlı kebabın köftesi kadar tok değil bilakis daha yumuşaktı. Tadı bana göre kötü değildi ama buranın assolisti patlıcan kebabı.
Yemek sonrası ellerimi yıkamak için kalktığımda mutfağın kapısının açık olduğunu görünce, destur isteyerek mutfağı da bir göreyim istedim. İçeride ustalar son sürat etleri hazırlayıp, aşağı kata pişirmeye gönderiyorlardı. Resim çekmek serbest mi? diye sorunca, ne demek tabi ki çekin demeleri beni sevindirdi. Ustam var gücüyle patlıcan kebabının kıyma harcını hazırlamakla meşguldu, bir yandan da koca bir leğen de etler süte yatırılıp, soslanmıştı. Kolay gelsin, ellerinize sağlık diyerek mutfaktan çıktım.
Yemekler yenildi, pek tabi ki sırada tatlı var. Tatlıyı nerede yiyeceğimiz belli. Bize servis yapan Ramazan’a soruyorum. Burada bir yerde İkizler Künefe varmış, yakın mı? ‘Ablam yakın sayılır, ben hemen bir tepsi yaptırıp, getirtirim. Siz çayları içe durun demesiyle, fırlaması bir oluyor.Biraz bekledikten sonra bir baktık ki künefemiz masamızı şenlendirmiş. Daha önce Hatay gezimde Çınaraltı Yusuf Ustada künefe yemiştim ama doğrusunu söylemek gerekirse İkizlerin künefesi daha hoşuma gitti. Masaya büyükçe bir tepsi içinde gelen künefe, ilk başta gözümüze çok fazla gelse de bir kaç dakika içinde koca tepsi, dört kişi tarafından resmen silinip, süpürüldü.
Künefe sonrası artık veda etme zamanı gelmişti. Sevgili Löplöpçüler Semih, Allah senden razı olsun, sayende patlıcan kebabı nerede güzel yapılırmış onu öğrendik. Kesinlikle gidilmesi ve tadılması gereken bu mekanı şiddetle öneriyorum. Bizimle ilgilenen garsonumuz Ramazan’a ve tüm Gülbaba çalışanlarına teşekkür ederim. Yolunuz Urfa’ya veya Gaziantep’e düşerse es geçmeyin derim.
0 yorum:
Yorum Gönder